Złącze UHF to gwintowane złącze RF sprzed II wojny światowej, z czasów, gdy „UHF” odnosiło się do częstotliwości powyżej 30 MHz. Pierwotnie przeznaczony do stosowania jako złącze wideo w aplikacjach radarowych, złącze to zostało później wykorzystane do innych zastosowań RF. Złącze to zostało opracowane na bazie ekranowanej wtyczki bananowej.
Złącza SMB o impedancji 50 omów są przeznaczone do zastosowań od prądu stałego do 4 GHz. Mechanizm zatrzaskowy SMB zapewnia szybkie i niezawodne połączenie dla aplikacji o dużej gęstości upakowania.
Złącza BNC są najpopularniejszymi złączami RF, wyposażonymi w dwuczęściowy bagnetowy mechanizm sprzęgający, który jest szczególnie przydatny w przypadku często sprzężonych i niesprzężonych wtyczek RF o częstotliwości do 4 GHz.
Złącze F to rodzaj złącza RF powszechnie stosowanego powszechnie w telewizji kablowej i satelitarnej. To tanie złącze o dobrej wydajności przy wysokich częstotliwościach.
